bir apartman ancak bu kadar sesli olabilir.eğer evde yalnızsanız bütün gün kendiniz yerine apartman sakinlerini dinleyebilirsiniz.hatta bu dinlemeleriniz ve cinnettin geçirmeleriniz gece sabahlara kadar sürebilir.şöyle bi düşününce komik de geliyor ama yaşarken hiç de öle değil.
bizim her evimizde mutlaka bir iki komşudan evimize naklen yayın yapılır.ilk evimizde çocuklarıyla her an boğuşan bir anne vardı. bazen kadın çığrından çıkar ve ahanda şimdi çocuğu boğazladı derdim oturduğum yerden.gdip kapılarını çalayımda bari ortam değişsin kadının ecinnileri bi dağılsın diye düşünürdüm. sonra o çocukların gelecekteki hallerini hayal eder. kadına acırdım..
ikinci evimizde üst katımızda şiddetli geçimsiz bir karı-koca ve onların zavallı çocukları...adam eve gelirgelmezkavga başlar..karı-koca küfürler gırla gider..ağlamalar inlemeler..ve kısa zaman sonra bir çocuk çığlığı ve kriz anları ..vazolar kırılır ..kapılar çarpılır birileri evden gider ve elektrik süpürgesi kırılanları süpürmek için açılırdı.insan oturduğu yerden bunları duymak zorunda kalıyor. üzülmemekelde değil mutlu bir şekilde evlenilmiş..gelinlikler alınmış çeyizle döşenmiş.gençliğinde hayalini kurduğun evlilik bu mu? acımamak üzülmemek elde değil..
gelelim üçüncü evimize şimdiki evimiz..komşuların bütün seslerini duyabilirsiniz..su sesi tabak çanak sesi.koşuşturan bıdıkların sesi.. HORLAMA SESİ..
evet horlama gece çaresizce ne yapacağınızı düşünür halde buluyorsunuz kendinizi ..sanki yatakta 3 kişi yatıyoruz..
kendi kendinizi gecenin bir yarısında yatak odasını hangi odaya taşısak..koca dolap nasıl çıkar..oturma odasına sığmaz mobilyalar diyeee diyeee düşünürken buluyorsunuz.bazen duvara yumruk atasım geliyor. yada gidip kapılarına dayanmak..ama ne dicen adama:
-şeyy pardaon acaba horlamaz mısınız?
-kardeşim yeter yaaa hor hor bizde uyuyalım biraz..,
nerde bende o yürek sabır sabır sabır diye diye.. sabahlar oluyor..
sabaha karşı hadi uyudum derken bu sefer adamın (komşudan bahsediyorum) işe gidiş saati geliyor ve başlıyorlar konuşmaya ya da bağrışmaya hiç normal konuşamıyor bunlar hep bağırarak..eşim kadının şiveli konuşmasını japonlara benzetiyor sadece yüklemler türkçe eklerle bittiği için anlıyoruz. güler misin halime ağlar mısın?
derken kadın geçen hafta kapıyı çaldı..tanışmaya gelmiş..hoşgelmiş bu sesin sahibini tanımakla müşerref oldum efem.. konuş konuş derken konu geldi çattı ..HORLAMAYA.. ama ben açmadım konuyu kendisi açtı. hehe..,
sordu ses geliyor mu diye ... oh bee sonunda derdimi söyleye bileceğim komşuya..
ben mahçup oluyorum msanki evleri yıka yıka horlayan benmişim gibi evet diyebildim.. o günden beri pek ses gelmiyor .. oh be sessiz bir gece...sabah karşı coşuyor ama olsun artık diyoruz. heralde bu halimiz öğrenilmiş çaresizliğe giriyor.
ama seneye intikamım acı olacak hehehe
ben ikizlerin beşiğini koymazmıyım YATAK ODASINA hahahaha ..ahanda .güç bende artık..artık o oda mı değiştirir ev mi bilmem... yaşasın kötülük..haksız mıyım ama? :)