1 yaşa çeyrek kala

zaman ne kadar da çabuk geçiyor diye klasik başlamak istedim. gerçekliği yüzüme çarpıyor çünkü. iki minik insanla şu kapıdan girişim daha dün gibi. ne yapacağımı bilmeden tam anlamıyla can havliyle onlara sarılışım ve bir daha bırakmayışım ...can yakan iç sızlatan hadiseler onlara olan bağımı öyle kuvvetlendirmişti ki bir anne kartal gibi tetikte bekleyişim az değildi.

 yolculuk başladı..

mola verdiğimiz yerlerden biri kurşunlu şelalesi.

 bıraksan kumları yiyecek

 Alanya -çok sıcak çoookk

 denizi çok sevdik

yorgunluktan baygın düştük


o hallerim nasıl geçti bilmiyorum artık 2 çocuklu bir kadınım ve ben buna alıştım. biraz olsun bu duruma alışıp rahatladığımı söyleyebilirim.artık her öksürdüklerinde doktora koşmuyor biraz durum takibi yapıyorum.yemek yemedi mi? çok ısrar etmiyor bir sonraki öğüne  ağızlarını nasıl açtıklarını gördükçe bayılıyorum.
sürünme dönemini çoktan geçtik tırmanma şeridinde ilerlerken oğluş, kız daima ileri pozisyonunda keşfe çoktan çıktı bile. parmaklarını sıkıştırıp çekmecelere feryat figan  koparken bir taraftan, bir tarafta melodi sesiyle kafasını sallayıp el çırpan bir güzellik var.

 side

eşarplarla güzel dekor olmuş -side

bazı şeyleri kaçırıyorum belki onların öz bakımları ile uğraşırken belki ilk seslerini kaydedemedim videoya belki kaçırdım muhsine bakarken berrinin ilk tay tay duruşunu...daha dikkatli olmaya çalıştım bundan sonrası için.her an önemli benim için bu dönemler çabucak geçecek ve bir daha gelmeyecek.
çok kucağına alma kucağa alışırlar laflarına kulağımı tıkadım doyasıya kucakladım miniklerimi. e sonra zaten onlar kucağa sığmayacaklar. sağ olasıcalar onlarda bunaltmadı beni.

manavgat nehri

 büyülendik... akşama kadar ayrılmadık

bir hamağa sığdık..

kavgalar başladı..

sonra barıştık tabii seviyorum ben bu ikiliyi sayın seyirci..

 bu yaz tatili bana ve onlara çok iyi geldi. akrabayı taallukatla tanıştılar.pek alıştılar. kah deniz kenarında ,kah köy yollarında kucakta pusette hep yanımızdaydılar.iki bebekle zor olmadı mı diyenleri duyar gibiyim. tabii gittiğim yere koloni halinde gidince bu durum hem bana hem çevremdekilere zorluktan çok keyifli bir hale geldi.seneye yeni planlar yapıldı.bu yıl akdenizden egeye uzayan gezimiz zorlukların yanı sıra geriye dönüp şöyle baktığımızda "güzeldi be ya" dedirtmiyor değil hani.


odalarımız ayrılalı çok oldu mecburen ikisi bir beşiğe sığarken yatak odasında hep beraberdik. ama artık 2 beşik gerektiğinde yan odaya taşınıverdi bizim minikler.çok şükür zorluk yaşamadım.kardeş kardeş uyuyorlar. tabi oğlan geceleri bir canavara dönüşüyor bazen .gazı gelse  kabahat ağla.. ağla.. yahu oğlancazım yellen gitsin yahu..kızda keyfi yerindeyse iyi yoksa oda emme noktasında tavan yapmıyor değil hani.
bu sene bizimkiler(annem ve k.validem) dönüşümlü olarak yardıma gelecekler. kurban bayramına kadar k.valide sonra annem... yani evde koloni halinde yaşama devam..

şimdi 1 yaşımıza çok az kalmışken artık daha farklı bir yılın bizi beklediğini görüyorum..yakın dostlarımızla ve akrabalarımızla doğum günü planımız var bakalım altından kalkabilecek miyim? hep birlikte göreceğiz:)
not: o kadar sıkışık bir arada yazıyorum ki imla hatalarını görmeyin artık:)