geçen günlerim oldu....

                                              okurken belki dinlemek istersiniz :) 

hikayeye başka bir gözle bakmak isteyen (tık)

eşimle ilk bebek odası mobilyaları baktığımızda evliliğimizin ilk yılıydı ve birkaç aylık evliydik. o zamanlar ne var ki daha zamanı var alırız diyorduk evet zamanı varmış 7 koca YIL...:)
şimdi tebssüm ederek yazıyorum belki ama ...
bazen bu 7 yılda yaşadıklarım geliyor aklıma... neler neler atlattım. elimden neler çekti bizim adamcağız.. olan ikimize oldu.. 
her şeyin zamanı var diye konuştuk geçen gün arkadaşlarla zamanı gelince isteniyor gerçekten. bu duygu içimize yerleştirilmiş. belli bir yaşa gelince evlilik: - hadi evlenmiyor musun?
 belli bir yaştan sonra çocuk: - hadi çocuk yokmu?... vs.vs....
belli bir zaman takmıyorsun ama; belki de takmadığını zannediyorsun...farketmeden kendini depresyon denizinin içinde buluyorsun... 
bu seferde olur olmadık alış-verişler yapmaya saçma sapan işlerle uğraşmaya başlıyorsun... evde neye lazım olacağını bilemediğin ama alırken çok cazip gelen tuhaf nesnelerle karşılaşıyorsun. belli bir zaman lazım olur deyip tutup sonra kırılmasını  yada vicdan azabıyla atılmasını bekliyorsun...
kazandığın para kredi kartlarına hoop şuut ... sonra her ay başı ona da vicdan yapıyorsun.. yani vicdan azabıyla geçen ömür...
sonra etraftan tavsiyeler başlıyor..:
-haa şurda bi doktor varmış... çok iyiymiş... .
-şu hastane böyleymiş.
-bizim bi tanıdık vardı....
-kaç yıl oldu...?
-düşünmüyor musunuz?
-şunu denediniz mi?
-psikoloji de çok önemli tabii..... bla..bla....
sonra hoca tavsiyeleri balıyor...
kulak assan bi dert asmasan bi dert..
harcadığın para zaten bir evin peşinatını çoktan geçmiş....o da kafana dert...
koca koca yıllar böyle geçip gider...
sabır ve metanetle beklersin... ve zamanı gelmişse YARADAN elbette nasip eder...

karnın kocaman olur şikayete bile başlarsın...
bebek odanı hazırlar sabırla mis kokularıyla teşrif etmelerini beklersin..evin en aydınlık odasını onlara hazırlarsın...tek tek eşyalarına dokuna dokuna yerleştirisin çekmecelerini.

her akşam yatmadan önce şöyle bir ziyaret edersin odalarını.. Yaradana dua edersin Rabbim gülyüzlerini göster bizi bu hazırladıklarımızla imtihan etme diye...

yüreğimize ferahlık,derdimize deva olan Rabbime binlerce şükür.

 yalnız değilim biliyorum kim bilir kaç kişi var benim gibi.. sessiz sedasız sabırla bekleyen...

sabrın mükafatı tez olsun..

şükrüde bol olsun...

iyi geceler...

Sümeyye teyzemize tekrar teşekkürler...

                                                                   raf (koçtaş)

selam sevgi ve dua ile

şu sıralar çok ihtiyacım var...

ağır bir hamişim..

MAŞALLAHIMIZ var: ))