dışarda çok güzel yağmur yağıyor.ev sanki akşam üstü gibi karanlık..çalıştığım günlerde böyle zamanlarda keşke evde olsamda yorganın altına gömülsem yağmurun sesini dinleye dinleye uyusam derdim..ne çok isterdik. yorgunluktan bitap düşmüş bir halde arkadaşlarla evde olmanın hayalini kurardık. sıcak çay yada kahve..terliklerin patiklerin..elinde kupa ohh ne ala... ne ala..
kısa tatil günlerine bin tane program sıkıştırmak,yetişmeye çalışmak,hayat ne hızlıymış o zamanlar..uzun yaz günlerinde okuldan da erken çıkmışsak ya birinin evine ya da bir AVM'ye koşa koşa giderdik. ah ozaman AVM'ye gitmek ne lüks gelirdi bize..kendimizi bayram çocukları gibi hissederdik.yada evden zorla izin alabilmiş yeni ergenlere..eğer birinin evine gittiysek ohh deymeyin keyfimize ...lise yılları gibi gelirdi..
çocuğu olanlar zor zahmet gelirdi ama onları ayırmazdık..çoluk çocuk gezerdik.çünkü çocuklar hepimizin gibi davranırdık. anaokulcu olmanın alışkanlıkları..daha annesi uyarmadan biz kol kanat olurduk..anneler de rahat ederdi..
Hey gidi bir yağmur bana neler de hatırlattı..Artık UZAKLAR YAKIN OLSUN istiyorum..
Yalnızlıktan şikayet ettiğim bu günleri mumla arayacağımı söylediğinizi duyar gibiyim.Ama ben gidenlerin geri gelmesini istiyorum..o kadar... :(
güzel günlermiş gerçekten de. kafa dengi insanlarla paylaşmak güzel yapıyordu biraz da.
YanıtlaSilNedense hayalinizi kurduğumuz günler geldiğinde kıymetini bilmiyoruz ya da bazı nedenlerle kıymetini bilemiyoruz.
YanıtlaSilSeneye bu zamanlar anlamayacaksın bile ne zaman akşam ne zaman sabah oluyor.Zaman çok çabuk geçiyor.
neval : paylaştığım insanlarda güzel olunca giden günler aranıyor gerçekten..
YanıtlaSilikiz annesi :evet seneye nevrim dönecek bakalım,imdat diye seslenişlerimi duyarsınız buralardan inş..