ikizlerle ilk zamanlar -2

minak pıtırcıklarım 5.5 ayı devirdiler 6 ayı tamamlayacağız inş. hamileyken yapmakistediğim bazı programları yapamadım. süslerini hazırladığımız halde bebek mevlüdümüzü yapamadım. ah nerdeee. gerçekten bekara eş boşamak kolay gelirmiş.doğumdan sonra ben bi kendimi unutmuşum orada filim kopmuş. neler yaşadığımı ara-sıra hatırlıyorum. bu da bana şunu anlatıyor ki,sevgi rahmet merhamet çekilen sıkıntıları unutturuyormuş.

doğum yaptığım hastaneden yediğimiz darbe hala bana dokunur.içim acır. güya en sayılı hastanelerimizden biri...
bebeklerim sarılık başlangıcıyla çıktı hastaneden,bana kimse demedi. aç kalmamaları gerekiyor yoksa sarılığı artar diye. acemi bir şaşkın daha anneliği bilmezken bu ince ayrıntıları nerden bilsin. Berrin uyur uyur uyur.muhsin ağlar ağlar ağlar. ilk 3 günümü hiç unutamam. Allah bebeklerimin hakkına girdiysem beni affetsin.
5. gün kontrole gelin dediler. gittik. süper lüx hastanemize.testler tahliller sarılık 19 ve 16 ..sınırda.

yatış dedi doktor hanım hazretleri. ve uygulamaya bakın ki ikiz bebeklere ayrı ayrı oda açmışlar. neymiş aletler büyükmüş odaya sığmıyormuş. bu benim sorunum mu acaba? neyse zor zahmet doktorun ikazıyla (burda hakkını yemeyelim) tek odaya alındık ki bir gece 1500 tl .idi. ama biz o hastaneden 2500 den fazla faturayla çıktık.neler neler. herşeye fatura kesmişler herşeye...siz anlayın artık.
o kadar içimiz acıdı. ve o gece muhsini kaybetmediysem Allah'a binlerce kez şükürler olsun. fototerapi aletini bilen bilir. ısı ve ışık kaynağı bir alet.yanlış uygulama yüzünden bebeğim bi tanem o kadar çok ağladı ki...
hala içim parçalanıyor. o ağlıyor ben onun başında ağlıyorum mahfoldum bittim.
sonunda nöb. hemşire uyandı da klimaları açtılar. bunun hakkını kim ödeyecek kim?!!!
ilk günlerin heyecanıyla orada da fotoğraf çekmişiz. hiç bakamıyorum biliyor musunıuz?
eve döndük. 3 gün sonra tekrar kontrol var ben gidermiyim o önünden geçmeye dayanamadığım hastaneye. başka hasteneye gittik ve sarılık tekrar nüksetmiş. ben elimde iki bebek hastane koridorlarında ağlaya ağlaya doktorlarla konuşuyorum. kabahati kendimde arıyorum.sürekli uyudukları için ememiyorlar ememedikçe aç kalıyorlar ve sarılık geçmiyor. çıkmazdayım. artık nöb.doktor mama takviyesi yapalım doymuyorlar. dedi.nasıl koştum mama aramaya gece geç saatte açık market bulduk. doydular. ama yine 1 gece hastanede yatmaktan kurtulamadık.

o günleri bilinçaltımda biryerlere sakladım bu gece ortaya çıktı.
lohusa yatağı diye birşey vardır bilirsiniz. annem de sağolsun benim için hazırlamıştıdoğuma giderken. ama bir kez yatmak rahatça uyumak nasip olmadı. (bunu takmıyorum evlatlarım sağlıklı olsun da),eve misafirler gelir kendi kendilerine salonda otururlar çünkü emzirmek için habire odaya çekiliyorum. zaten o vakit ısrarla gelmek isteyenleri anlayamadım hiç. düşünün evde pijama ile ayakta zor duran lohusa bir bayan ve bebek görmek isteyen eşimin arkadaşları ve onların aileleri. hemde çat kapı bazen... oyyy oyy:)o dönem kaç kutu minoset içtiğimi hatırlamıyorum.kaşıntılar...bu arada yemek yemem lazım süt olsun. bi ara bizim ede şu görüntü çok oldu ben bebekleri emziriyorum, annem bana kaşıkla birşeyler yedirmeye çalışıyor...analar kuzularını besliyor.:)

ŞİMDİ: çok şükür ikisi de iyi,maşallah barekallah. bugün ilk tarhana çorbalarını içtiler bile...

aslında amacımdan yine saptım bugünlğk böyle olsun. herkese bereketli günler.