http://www.ikizanneleri.net/ de Esen Narlı adlı ikiz annesi ne güzel de anlatmış ilk zamanları, yaşadıklarını ve bizim gibi yaşayanları...ama herşey yazı da anlatıldığı gibi vazgeçilmez bir aşkla sarılıyor insan.Ve yine söyletiyor insana :
"DERDİMİ SEVİYORUM"
"kutsal inek modunda" sürekli emzirirsin, bir onu, bir diğerini, gaz çıkar, alt değiştir, onu yıka diğerini yıka, hadi tekrar emzir, tekrar gaz çıkar, tekrar bez değiştir. Arada büyük çocuğun "anne benimle ilgilen biraz" kaprisleriyle uğraşırsın, hayatında hiç kalmadığın kadar uykusuz kalır ve uykusuzluğa nasıl dayanabildiğine kendin bile şaşırırsın, evdekilerin hepsi her kafadan bir ses verir, ama sana hiç faydaları olmaz, yatak odana kapanırsın, bebeklerini kimse ellemesin istersin , kuaförü, çarsıyı, hatta bakkalı unutursun, günlerce evden çıkmadığın olur, pijamalarla dolaşırsın, en büyük gezmen çocukları aşıya götürmektir. Merakla gidersin, kaç kg olmuşlar, büyümüşler mi ?Kilo almışlarsa eve zafer kazanmış kumandan edasıyla dönersin, eger biraz az kilo almışlarsa , takviye ararsın sütünü artırmak için , hiç bir zaman tek bebek büyütmeye benzemez. Birini kucağına aldıgında, diğerine haksızlık ediyorsun gibi gelir hep. Sebepsiz yere ağlar durursun , neyin var diyenlere gıcık olursun, hiç kimsenin seni anlamadıgını düşünürsün, aslında çok mutlusundur, sadece bu yeni hayata uyum sağlamak biraz zordur.Sabahlari işe giden eşini kıskanırsın, eski hayatına hiç bir zaman dönemeyeceğini düşünürsün, paniklersin "ben bunları nasil büyüteceğim diye", Ama korkma , hepsi yavaş yavaş geçer, hem sen bu yeni hayata alışırsın, hem büyük çocuğun artık anne ve babasını başkasıyla paylaşmak zorunda olduğunu kabul eder, hem biraz uyumaya başlarsın. Yavaş yavaş dışarı çıkarsın, hatta çalışmaya başlarsın, emzirme biter, bez değiştirme biter, aşılar biter, önce bakkala, sonra kuaföre, hatta çarşıya bile çıkmaya başlarsın. Eski hayatına dönersin, bazi farklarla, eve vardığında boynuna dolanan kollar çoğalmıstır, etraftaki insanlar "aaa üçü de sizin mi" dediklerinde koltukların kabarır, çamaşırın hiç bitmez, ütün hiç bitmez, yemekten sonra mutfağı toplamak zorlaşmıştır, yatana kadar evde hiç sessizlik olmaz , eşinle hiç yalnız kalamazsın, meraklı üç göz hep takiptedir. Her şey daha yorucudur artık, ama daha mutlusundur.....
ne güzel anlatmışsınız:)
YanıtlaSilher ne kadar alıntı olsada yaşanılanlar aynı :)
Silüçüde derken ?? d
YanıtlaSilil sürçmesimi yoksa bu bir ilahi işaretmi:))
alıntıyı hiç kesmeden yayınladım sen beni ilgilen tarafını oku:)
Silalıntıymıs yahu gülcan gülcan :D
Sile başta dedik ya alıntı diye:)
Silyaa ben seni dinliyormuşum gibi okudum oysa:)
Silyaşananlar aynıhayatım birde benim gözümle anlatayım bir postta da ok.
Silyaşananlar aynıhayatım birde benim gözümle anlatayım bir postta da ok.
Silçok ağlayasım geldi:((
YanıtlaSilyaa alıştık biz bu hallere:)
Silduygulanıyorum bakk :)
YanıtlaSilay canımm :(
Silne güzel dile gelmiş aynne böyle. Bende ilk zamanlar hayat benim için bitti diye düşünüyordum meğer bir süreçmiş...
YanıtlaSilşimdi bu süreci atlatma sırası bende desene:)
Silben ikiz annesi değilimm ama inan ağladımm söylediklerine benim kızım ilk bir sene hiç uyumadı desem yeridir o yuzden o uykusuzluğu biliyrum allah kolaylık versinn canımmm
YanıtlaSilhoşgeldiniz teşk. beni anladığınıza inanıyorum. Allah tümannelere kolaylık versin.
Silsen aynı beni anlatmışsın yahu:)
YanıtlaSilkendi rutinimi okumuş gibi oldum sende:)Bir an dedim,iki değil miydi ben mi yanlış hatırlıyorum sizde ki çocuk sayısını ama yorumlardan aldım cevabımı.Hemen şimdi alıntının sahibinin bloğunu bir ziyaret edeyim iyisi mi?
Paylaşacak çok şeyimiz vardır onunla bizim:)
Kolaylıklar dilerim size de...
hoşgeldin:) seninde Allah yardımcın olsun bacım. ben en iyisi kendi yaşadıklarımı da ekleyeyim bloga,ama biliyormusun sanki unuttum gibi o zamanları....
SilAnne olmak çok zor..emzirme biter okulu başlar..o biter bu başlar..Hayat boyu mesai annelik :)) Vee hayat boyu mutluluk.
YanıtlaSilBlogger annelerindenim, ben de beklerim. Sevgilerimle...
gönüllü fedai gibi birşey.değil mi?hoşgeldin uğrarım mutlaka:)
Sil