iki melek bir anne

İSTANBUL benim canım vatanım da vatanım...


şiirini yazan şairi anlamak ve her "İstanbul...İstanbul...deyişinde içinden bir şeyler kopar ya insanın işte bu sabah İstanbula bende öyle bakıyorum...
bir arkadaşımın resmi işleri sebebiyle karşıya geçeceğim bugün..kadıköye minibüsle gidip E-5 trafiğini saymazsak karşıya vapurla geçmeyi düşünüyorum. Profesyonel olmasa da bir makinam var martıların sesini olmasa da kendilerini çekerek seyr-i İSTANBUL eyleyeceğim..bazen özellikle fotoğraf çekmiyorum.fotoğraf için kareler ararken asıl manzarayı kaçırdığımı düşünüyorum.belki de bir zaman sonra bu silueti çıplak gözle göremeyeceğim...

o yüzden şimdilik İstanbul benim canım vatanım da vatanım...şimdi zamanı galiba bu şiirin :Necip Fazıl Kısakürek'ten bir HAYKIRIŞ!

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu istanbul diye toprağa kondurmuşlar.
içimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki istanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
istanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...
istanbul,
istanbul...
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih`ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...
O manayı bul da bul!
ille istanbul`da bul!
istanbul,
istanbul...